40-vjeçari Pandeli Nakoleci, i akuzuar për vrasjen e gruas së tij 36-vjeçare dhe nënës së katër fëmijëve, është dërguar në burg pas kërkesës së faljes, ku u përpoq të mbrohej duke pretenduar pendesë dhe shpjeguar motivet e tij.
Ai mohoi përdorimin e dhunës në marrëdhënien e tij martesore, por pranoi se ka goditur gruan me një objekt të mprehtë, të përdorur gjatë pjekjes së mishit në skarë. Mjeku ligjor konfirmoi se dy goditje në qafë dhe gjoks ishin fatale, duke hedhur poshtë pretendimet se sulmi kishte pasur vetëm qëllim të frikësimit.
Në memorandumin e tij të gjatë, 40-vjeçari përshkruan jetën martesore si të qetë dhe të lumtur për më shumë se 20 vjet: “Unë dhe gruaja ime patëm një jetë familjare perfekte, të qetë, paqësore, normale për më shumë se 20 vjet, pasi kishim 4 fëmijë. Kishim një marrëdhënie të shkëlqyer emocionale dhe jetë dashurore si çift, pa u shqetësuar për asnjë arsye, me përkushtim dhe dashuri. Unë punoj ditë e natë si bukëpjekës dhe ndërtues për të siguruar jetesën e familjes.”
Ai pretendon se motivi i sulmit ishte një përkeqësim i marrëdhënies pas Pashkëve të vitit 2025, kur zbuloi se gruaja kishte një marrëdhënie romantike me një burrë tjetër dhe fëmija që ajo mbante në bark nuk ishte i tij. Ai e përshkruan atë moment si shkatërrues emocional:
“Ky zhvillim negativ më zemëroi dhe më çmendi mëngjesin e 22 gushtit 2025. Marrja e informacionit për fëmijën që nuk ishte i imi, dhe mënyra ironike dhe ofenduese se si më u komunikua, më çoi në një gjendje të vullkanesh mendore dhe çrregullim serioz të funksioneve të mia mendore.”
Ai pretendon se ka vepruar pa paramendim për të vrarë, duke pretenduar se qëllimi ishte vetëm të frikësonte gruan. Megjithatë, goditjet ishin të përsëritura dhe fatale. Gjithashtu, 40-vjeçari kërkon një vlerësim psikiatrik, duke përmendur një tentativë të mëparshme për vetëvrasje dhe diagnoza të çrregullimit të ankthit. Ai shpreh pendesë për familjen dhe fëmijët:
“Jam penduar sinqerisht për aktin tim të shëmtuar, dua t’u kërkoj falje në radhë të parë 4 fëmijëve të mi, të afërmve të saj dhe shoqërisë për tragjedinë që shkaktova. Do të doja ta ktheja kohën pas, nëse gruaja ime do të ishte gjallë.”
Rasti ka tronditur komunitetin lokal dhe ngre pyetje të mëdha mbi dhunën në familje dhe kontrollin e shëndetit mendor të të akuzuarve.