Ai ishte një miliarder në Spanjë. Një burrë që preferonte të fliste përmes pëlhurave dhe vitrinave të dyqaneve, sesa përmes fjalëve.
Isak Andic, njeriu që themeloi Mango-n, duke i dhënë modës mesdhetare sofistikimin e skenës botërore, vdiq 10 muaj më parë në një mal në Katalonjë.
Lajmi u raportua si një aksident tragjik. Një burrë 71-vjeçar që humbi ekuilibrin në një shteg të Montserratit.
Por duket se hetimet kanë marrë tjetër kthesë. Autoritetet po hetojnë mundësinë e vrasjes dhe emri i djalit të tij, Jonathan, është në qendër të hetimit.
Nga Stambolli në Katalonjë
I lindur në vitin 1953 në Stamboll, në një familje hebraike sefardike me rrënjë në Selanik, Andiç u rrit mes pëlhurave dhe tregut.
Në vitet 1960, familja e tij u zhvendos në Katalonjë, duke kërkuar stabilitet dhe një fillim të ri. Isak nuk fliste mirë spanjisht, por kuptonte diçka më të thellë, gjuhën e tregtisë dhe estetikës.
Ai filloi duke shitur këmisha në rrugët e Barcelonës. Atje mësoi se si vishen njerëzit kur punojnë, si ecin, si duken kur veshin diçka që u shkon.
Ky vëzhgim u bë ADN-ja e Mango-s, të cilën ai e themeloi në vitin 1984 me vëllanë e tij Nachman. Dëshira e tij më e thellë ishte të shprehte një identitet mesdhetar, domethënë, linja të pastra, vetëbesim pa u dukur.
Mango u rrit shpejt, nga një butik i vogël në Barcelonë në një rrjet global me më shumë se 2.500 dyqane në 110 vende.
Por vetë Andic mbeti i padukshëm. Ai nuk dha intervista, nuk u shfaq në festivale mode, nuk i lejoi fotografët të hynin në zyrën e tij.
Ata që punuan me të thonë se preferonte të hynte në dyqane në heshtje, të mbante pëlhurën në duar, të pyeste një punonjës nëse rafti dukej “i pastër”.
Ai ishte i fiksuar pas detajeve, por jo pas luksit. Në sytë e spanjollëve, ai ishte rivali i Amancio Ortega-s, themeluesit të Zara-s.
Në Forbes, pasuria e tij vlerësohej në 4.5 miliardë dollarë. Por ai vetë jetonte larg vitrinave të suksesit, duke e ndarë kohën midis Barcelonës dhe shtëpisë së tij në fshat.
14 dhjetori 2024 filloi qetësisht. Isaku dhe djali i tij, Jonathan, shkuan për një shëtitje në Collbató, në rrëzë të Montserrat. Ishte një rrugë që të dy e njihnin. Askush nuk e di saktësisht se çfarë ndodhi atë mëngjes.
Disa orë më vonë, themeluesi i Mango-s u gjet i vdekur, pasi kishte rënë nga një shkëmb njëqind metra i lartë. Djali i tij telefonoi autoritetet. Raportet fillestare flisnin për një “aksident tragjik”.
Policia mblodhi dëshmi, përfshirë atë të partneres së Andic, Estefania Knut, një lojtare golfi e njohur. Asgjë nuk dukej se tregonte për aktivitet kriminal. Por diçka nuk shkonte mirë.
Në muajt që pasuan, policia spanjolle vazhdoi me diskrecion hetimet e saj. Deklaratat e Jonathan dukeshin të paqëndrueshme. Telefoni celular i babait zbuloi kontradikta në rrugët e ndjekjes. Policia nuk arriti në një përfundim, por dyshimet ishin shuar tashmë.
Në tetor 2025, çështja u rihap si një vrasje e mundshme. Jonathan Andic, nënkryetar i Mango dhe shoqëruesi i vetëm i babait të tij atë ditë, është nën hetim.
Familja deklaron se beson fuqimisht në pafajësinë e tij dhe po bashkëpunon plotësisht me autoritetet.
Gjyqtari i Gjykatës së Shkallës së Parë në Martorell ruan konfidencialitet të rreptë, nuk rrjedh asnjë informacion.
Familja dhe trashëgimia
Pas vdekjes së Andic, Mango hyri në një periudhë ristrukturimi. Drejtori ekzekutiv Tony Ruith mori përsipër detyrën e kryetarit të bordit, i pari jo-anëtar i familjes që mbajti këtë post të lartë.
Jonathan u emërua nënkryetar, ndërsa motrat e tij, Judith dhe Sarah, morën role në kompaninë mëmë MNG.
Familja qëndroi e heshtur. Asnjë intervistë, asnjë paraqitje publike, vetëm një deklaratë e thjeshtë besimi në drejtësi.
Kjo heshtje ndihet pothuajse si një homazh për vetë Isaac. Sepse edhe ai besonte se pushteti nuk ka nevojë për një zë, por për qëndrueshmëri.