Kostas Fragkiadakis tregoi se çfarë ndodhi të shtunën në mëngjes në Vorizia, kur motra e tij vdiq. Evangelia 56-vjeçare jetonte në Hania dhe kishte shkuar në fshatin ku ndërroi jetë për të marrë pjesë në shërbimin përkujtimor të babait të saj.
Funerali i infermieres 56-vjeçare është planifikuar për të martën pasdite, ndërsa të hënën të afërmit dhe miqtë i dhanë lamtumirën e fundit 39-vjeçarit Fanouris Kargakis.
“Në vend që të kemi një shërbim përkujtimor, do të kemi një funeral”, thotë Fragkiadakis.
“Para së gjithash, nuk ka persona me aftësi të kufizuara në fshat, sepse dëgjova se ka persona me aftësi të kufizuara për familjen Fragkiadakis dhe persona me aftësi të kufizuara për familjen Kargaki. Fshati është i gjithë vendi për të gjithë botën”, tha Fragkiadakis.
Fragkiadakis tregoi se çfarë ndodhi të shtunën në mëngjes, kur motra e tij dhe 39-vjeçari ranë të vdekur, duke pretenduar se ishte një “mrekulli” që dy persona u vranë sepse, ndërsa po e çonin motrën e tij poshtë shkallëve, “dikush po na qëllonte nga pjesa e sipërme e fshatit me një kallashnikov. Plumbat po kalonin mbi kokat tona”.
Ai tha se para incidentit, u përpoq të kontaktonte ELAS-in, por pa sukses, duke thënë megjithatë se nuk e kishte telefonuar Njësinë e Veprimit të Menjëhershëm, por stacionin e policisë Moira.
Siç pretendoi ai, “sot morëm kërcënime se do të na ekzekutojnë të gjithëve, do të na hedhin granata dhe diçka të tillë”, ndërsa theksoi se “tragjedia duhet të mbarojë këtu”, duke bërë kërkesën e mëposhtme: “bëni çfarë të mundeni për të ndaluar të keqen këtu, kjo situatë nuk mund të vazhdojë. Nuk duhet. Ne nuk e meritojmë këtë.”
“Pati shumë tension”
Fragkiadakis iu referua shpërthimit që ndodhi në shtëpinë që po rinovohej: Një shtëpi që po përgatitej për të strehuar një familje, fëmijët e kishin blerë dhe u përpoqën ta rinovonin. Po e përfundonin dhe brenda pak ditësh do të zhvendoseshin. Të premten në mbrëmje pati një shpërthim. Nuk e di kush e bëri, pati një shpërthim. Ne thirrëm ELAS-in që të vinin dhe të regjistronin incidentin. Nuk do t’ju tregoj detajet, erdhën dy oficerë policie, e regjistruan, bënë disa foto, panë që situata ishte kaotike, kishte shumë tension. Mendoj se kjo është e kuptueshme, të shohësh shtëpinë tënde të shkatërruar ndërsa pret të hysh, por kaq. Pastaj erdhën edhe dy oficerë policie për të ndihmuar dy të parët dhe pastaj të katër ikën.
“Në mëngjes, ndërsa prisnim që të vinin për shkak të situatës dhe edhe pse kishte shumë tension nga ana e familjes sime, bisedë pas bisede, përpjekje pas përpjekjeje, gjërat u qetësuan disi. Në mëngjes, erdhën piroteknikët, vëllezërit e mi, kushërinjtë, mbesat, miqtë, gratë, fëmijët e vegjël u ngjitën në shtëpi – unë nuk isha ngjitur. Po prisja, isha me nënën time. Regjistrimi u bë dhe ndërsa fëmijët u larguan për të zbritur në shtëpinë e nënës sime, në rrugën kryesore të fshatit, gjithçka ndodhi”, shtoi ai.
“Dëshmitë janë se një makinë, e të ndjerit, – në fshat kemi dy të vdekur dhe të gjithë vajtojmë për dy, është një turp i madh po vinte me shpejtësi të lartë dhe vëllai im i madh, të cilit i besoj plotësisht sepse nuk isha përpara, u përpoq t’i çonte njerëzit tanë në anë të rrugës për të zbritur shkallët. Shkallët nuk janë të gjera, mund të zbresin maksimumi dy persona. Disa gra dhe fëmijë zbritën, jo të gjithë patën kohë”, vazhdon Fragkiadakis.
“Makina kaloi me dorën e shoferit të shtrirë me armë, duke qëlluar verbërisht mbi njerëzit, si pasojë e së cilës motra ime humbi jetën, motra ime tjetër u plagos ndërsa dy nga mbesat e mia u plagosën gjithashtu. Mendoj se mbesat e mia iu përgjigjën përpjekjes së tyre për të mbrojtur veten dhe kjo rezultoi në vdekjen e dytë. Vdekja e parë ishte motra ime”, vuri në dukje ai.
“Sapo dëgjova të shtënat, vrapova të shihja se çfarë po ndodhte dhe gjëja e parë që pashë ishte motra ime në asfalt. Doja të mendoja se ishte pa ndjenja. Po përpiqesha ta nxirrja nga zjarri. E tërhoqa me djalin e saj të vogël, e zbritëm shkallët një nga një për ta futur në një makinë për ta çuar në spital. Ndërsa po e zbritnim shkallët, dikush nga pjesa e sipërme e fshatit po na qëllonte me kallashnikov. Plumbat po kalonin mbi kokat tona. Si patëm dy të vdekur, mund të them se është një mrekulli. E morëm motrën time dhe e çuam në spital me një nip timin. E mbajta në krahë duke shpresuar se do të vinte në vete. Në fund, motra ime vdiq. Pavarësisht asaj që thanë në ditët e para, ajo nuk vdiq nga një atak në zemër, por nga një e shtënë me armë zjarri. Është vrasje e pastër”, tha ai.
“Të shtunën në mëngjes, kisha bërë përpjekje të dëshpëruara për të kontaktuar ELAS-in. Një mesazh automatik doli në telefon, ata po më referonin te oficeri në detyrë. Po telefonoja Skuadronët. Gabimi im mund të ketë qenë që nuk e telefonova Veprimin e Menjëhershëm. Nuk e mendova në atë kohë. Telefonova shumë herë, askush nuk u përgjigj. U përpoqa, për fat të keq nuk ia dola. U përpoqa në shumë mënyra, njerëz të tjerë u përpoqën ta shmangnin situatën dhe ne nuk ia dolëm. Nuk kishim forcën, me sa duket. Ata që kishin forcën mungonin”, vuri në dukje Fragkiadakis.
“Në përpjekjen e popullit tim për të mbrojtur veten, ata reaguan në momentin që panë motrën time të binte dhe të tjerët të plagoseshin. Ata reaguan. Njerëzit e mi nuk shkuan për të sulmuar, ata po vinin në shtëpi dhe çfarëdo që ndodhi, ndodhi”, tha ai.
“Në një moment, logjika duhet të mbizotërojë, duhet të ketë maturi. Çështja është që tragjedia të mbarojë këtu, jo të vazhdojë. Ajo që ndodhi është e tmerrshme. Dy persona u vranë, tre u plagosën, disa do të shkojnë në burg, disa do t’u shemben shtëpitë. Dhe kjo nuk mjafton, kemi edhe kërcënime nga lart. Sot morëm shumë kërcënime. Nuk kërcënuam askënd. Nuk akuzova askënd, nuk di për shumicën e njerëzve, mund të jemi nga i njëjti vend por nuk i njoh, nuk rrimë bashkë. Nuk mund të akuzoj askënd dhe nuk dua. ELAS do ta bëjë këtë. Sot morëm kërcënime se do të na ekzekutojnë të gjithëve, do të na hedhin granata dhe diçka të tillë. Askush nga pala tjetër nuk ma tha këtë, e mësova nga ndërmjetës. Gjithmonë ka disa njerëz që përcjellin informacion”, tha Fragkiadakis.
Sa i përket motrës së tij, Evangelia, ai e përshkroi atë si “të dhënë” dhe “një krijesë të jashtëzakonshme”.
“Nuk kishte një vajzë të tillë. Është turp. Një shpirt i pafajshëm u humb”, shtoi ai.
