Vetëm disa orë pas sulmit brutal izraelit ndaj objekteve ushtarake, bërthamore dhe civile iraniane, një flamur i kuq u ngrit mbi kupolën e Xhamisë Jamkaran si simbol i gjakut të derdhur të njerëzve të pafajshëm dhe detyrimit të besimtarëve për t’u hakmarrë. Kjo është pikërisht ajo që dikton tradita persiane kur shpallet hakmarrja ose shpallet luftë.
Teherani vendosi ta ndërmarrë këtë akt simbolik në janar 2020, pasi amerikanët vranë gjeneralin Qassem Soleimani , por edhe në prill dhe korrik 2024, gjatë përplasjeve të para të drejtpërdrejta me Izraelin.
Dhe kështu do të ishte.
Qielli mbi Tel Aviv u përmbyt nga një shi raketash iraniane, dhe sipas raporteve të medias – si iraniane ashtu edhe izraelite – një raketë, të cilën ata nuk mundën ta kapnin, fluturoi në afërsi të Mossadit.
Artikujt në median iraniane çojnë në një përfundim (logjik) – regjimi po e shtrëngon kontrollin e tij. Si mund të mos jetë kështu përballë një armiku të përbashkët të jashtëm?
Mediat e Ajatollah Khameneit , për shkak se media “e lirë” në Iran nuk ekziston, po e minimizojnë qëllimisht dëmin e tyre, ndërkohë që njëkohësisht i ekzagjerojnë humbjet që i shkaktuan armikut me sulmet e fundit me raketa, dhe po i kushtojnë më shumë vëmendje viktimave të tyre civile sesa goditjes që Tel Avivi u dha atyre në lidhje me programin e tyre bërthamor dhe skalionin ushtarak.
Press TV, media në gjuhën angleze e regjimit, raporton për “shkatërrim të paparë” në Tel Aviv pas hakmarrjes së Iranit nën emrin Operacioni Premtimi i Vërtetë III, me theks të veçantë në informacionin se raketat e Republikës Islamike depërtuan në Kupolën e famshme të Hekurt dhe arritën në objektivin e tyre të synuar.
Tasnim, agjencia e lajmeve që ka shërbyer si zëdhënëse e Gardës Revolucionare që nga viti 2012, njoftoi sulme më të ashpra ndaj Izraelit në ditët në vijim. Paralajmërimi i tyre për “të gjitha vendet që përpiqen t’i vijnë në ndihmë ‘regjimit sionist’ në ditët në vijim” u mbulua gjithashtu nga CNN në programin e saj, duke e interpretuar saktë mesazhin si një mesazh të destinuar për Shtëpinë e Bardhë të Trump .
Është interesante se shumica e mediave të regjimit nuk iu referuan rolit të Shteteve të Bashkuara në këtë konflikt. Nëse i shtojmë kësaj edhe faktin që Ajatollah Ali Khamenei nuk e përmendi Amerikën në fjalimin e tij të parë pas fjalimit izraelit, mund të kuptohet se kanalet diplomatike amerikano-iraniane (sepse këto vende nuk kanë pasur marrëdhënie diplomatike me njëra-tjetrën që nga viti 1980) e komunikuan qëllimin e Tel Avivit në kohën e duhur dhe ia bënë të qartë Teheranit se ky ishte një veprim i njëanshëm.
Pavarësisht kësaj, redaktori i gazetës ultrakonservatore Kayan, Hossein Shariatmadari , u tha autoriteteve në televizionin shtetëror se ata nuk duhet ta neglizhojnë rolin që luajtën SHBA-të në këtë sulm dhe i bëri thirrje udhëheqjes ushtarake që të shënjestrojë edhe objektet amerikane në Lindjen e Mesme. “Të gjitha provat tregojnë se regjimi sionist nuk po vepron i vetëm!” përfundoi ai.
Siç pritej, siç ndodhi pas protestave të vitit 2022 për vrasjen e Mahsa Amini-t , regjimi ka vendosur të kufizojë më tej aksesin në internet. Për kontekst, Irani normalisht bllokon aksesin në deri në 70 përqind të përmbajtjes online; veçanërisht faqet e internetit dhe shërbimet online të njohura si YouTube, X, Facebook, Instagram dhe Telegram. Freedom House i ka dhënë Iranit vetëm 12 nga 100 pikë në vlerësimin e tij për “lirinë online”.
Gjatë protestave iraniane të vitit 2022, regjimi e shtrëngoi në mënyrë drastike kontrollin e tij, duke u lejuar bashkatdhetarëve të tij qasje vetëm në 5 përqind të internetit. Analistët nuk kanë arsye të besojnë se këtë herë, përballë kërcënimeve objektive dhe të jashtme, do të jetë ndryshe.
Pavarësisht kësaj, video të iranianëve të rinj (të gjithë të filmuar nga prapa, sigurisht) që festojnë raketat izraelite po qarkullojnë në mediat sociale. Konkretisht, pak para se të fillonte përplasja me Tel Avivin, mbështetja për regjimin e Ajatollah Khameneit ishte në nivelet më të ulëta që nga revolucioni i vitit 1979.
Sipas një sondazhi kombëtar të kryer në nëntor 2023, të cituar nga Middle Eastern Monitor, deri në 92 përqind e 15,878 iranianëve të anketuar deklaruan veten “jashtëzakonisht të pakënaqur me gjendjen aktuale të vendit”, një nivel i ulët i kënaqësisë sociale në historinë moderne të vendit. Një shumicë e qartë e të anketuarve, 61.6 përqind për të qenë të saktë, besojnë se situata mund të përmirësohet përmes reformave, ndërsa më shumë se 30 përqind nuk kanë asnjë besim në përmirësim.
Çështja më shqetësuese është inflacioni shumë i lartë; 82 përqind e të anketuarve e përmendën atë si problem. Megjithatë, korrupsioni dhe rregulloret e rrepta fetare janë gjithashtu në krye të listës.
Bartësit e një revolucioni të mundshëm mund të jenë anëtarët e Gjeneratës Z të Iranit, të njohur atje si Daha Hastadi. Janë rreth gjashtë milionë prej tyre, që është më pak se shtatë përqind e popullsisë. Por kjo është një gjeneratë që përdor metoda të zgjuara për të aksesuar mediat sociale, dhe rrjedhimisht informacionin, dhe ishte bartëse e protestave të vitit 2022.
Pikërisht atyre iu drejtua Benjamin Netanyahu në fjalimin e tij, kur u bëri thirrje të jenë të guximshëm dhe të kërkojnë një ndryshim në status quo-në. Do ta shohim nëse do ta dëgjojnë.
