Natën, kur mburoja racionale bie, mendja mbushet me imazhe simbolike që synojnë t’u përgjigjen kërkesave më të thella: ja cila është arsyeja.
Advertisements
Në jetën tonë të sotme, hapësira për botën e imazheve të brendshme është zvogëluar ndjeshëm; megjithatë, mund të kthehemi te vlera e saj duke u mbështetur në ëndrrat, ku logjika dhe kufijtë e hapësirë-kohës humbasin kuptimin, duke i lënë vend mesazheve që flasin drejtpërdrejt për zemrën.
Advertisements
Ëndrrat, sidomos ato që duken më të çuditshme, shpesh përmbajnë burime të vlefshme, këshilla dhe sugjerime për të kaluar momentet më të vështira. Megjithatë, për t’i kuptuar ato, është e nevojshme të heqim dorë nga interpretimi sipas logjikës racionale dhe t’u hapim hapësirë kodeve universale që flasin në thellësi.
Një histori e tillë është edhe ajo e Giacomos, një stilist i njohur që kishte humbur interesin për punën e tij. Në muajt e fundit, ai kishte filluar të vuante nga marramendja dhe dhimbje të tmerrshme koke, që e detyronin të flejë dhe e pengonin të punojë. Pas disa kontrollesh të cilat nuk zbuluan ndonjë problem të dukshëm, ai vendos të kërkojë ndihmë nga një psikoterapist. “Papritmas, nuk jam më i sigurt për asgjë. Puna ime nuk më kënaq si dikur dhe as nuk ndihem i vlerësuar mjaftueshëm nga eprorët. Më shumë, shpesh ndihem i dobët dhe pa energji,” shprehet ai.
Terapisti e pyet nëse ka ndonjë ëndërr të përsëritur, dhe për habinë e Giacomos, i cili nuk mund të kujtojë ndonjë, e inkurajon të kushtojë vëmendje atyre që mund të vijnë.
Le t’u besojmë ëndrrave: ato sjellin mesazhe nga shpirti.
Giacomo i jep rëndësi sugjerimit dhe menjëherë dhimbjet e kokës fillojnë të zbehen. Në seancën tjetër, ai i tregon terapistit një ëndërr interesante: “Po eci përgjatë një shtegu buzë një pylli, pa ditur se ku më çon, derisa në distancë shoh format e një kështjelle. Është një festë e madhe, me vallëzime, këngë dhe një banket të bollshëm. Jam shumë i uritur, e di që nuk jam i ftuar, por afrohem dhe mbush pjatën me lloj-lloj gjërash, të cilat i shijoj me babëzi ndërsa vallëzoj i magjepsur.”
Ky është një moment kyç për Giacomon, i cili ka hedhur mënjanë kontrollin racional dhe ka vendosur të ndjekë instinktet e tij. Kjo ëndërr zbulon një dëshirë të fshehtë: shprehjen e plotë të talentit të tij. Pas kësaj, ai e kupton se duhet të shprehë veten dhe të kërkojë mundësi për të realizuar ëndrrat e tij. Ky vendim e çon atë drejt një tjetër ëndrre: “Jam në prezantimin e një ekspozite, dhe sapo zbres nga skena, një i huaj simpatik më kap për dore dhe më fton të ndjek një sërë dhomash të mobiluara me kujdes.”
Ky është një moment tjetër i rëndësishëm, sepse Giacomo kupton se ka penguar kaq shumë shprehinë e vetvetes. E fuqizuar nga ky ndërgjegjësim, ai e gjen guximin për të hapur studion e tij. Siç ndodhi me dhimbjet e kokës, gjithashtu edhe marramendja papritmas zhduket.
Imazhet e pavetëdijshme janë porta drejt së ardhmes.
Giacomo është gati të përballet me jetën e tij të re, duke mos u frikësuar më nga marrja e hapave të guximshëm dhe duke i thyer barrierat që mendja i kishte vendosur. Shumë herë, marramendja ka një origjinë psikosomatike dhe shpesh shfaqet kur është koha për të ndryshuar. Mungesa e ekuilibrit dhe përshtypja e rënies, që ato shkaktojnë, janë shenjë e frikës për të bërë një hap përpara, e cila na bën të qëndrojmë në të kaluarën, edhe kur shpirtërorja jonë na shtyn të ecim përpara.
Në këtë mënyrë, natën dhe imazhet që ajo sjell na vijnë në ndihmë. Në ëndrra, identiteti që kemi krijuar për veten zhduket, duke hapur mundësinë për të njohur natyrën tonë më autentike, e cila na udhëheq aty ku shpirti ka vendosur të shkojë. Thjesht duhet t’i besojmë asaj dhe ta ndjekim pa justifikime, siç bëri Giacomo, i cili, përmes këtij udhëtimi, rizbuloi energjinë dhe guximin për të kapërcyer çdo frikë dhe për të planifikuar një të ardhme më të mirë.
Shënim: Disa imazhe gjenden nga interneti, që konsiderohen të jenë në domenin publik. Nëse dikush pretendon pronësinë, ne do të citojmë autorin, ose, sipas kërkesës, do të heqim menjëherë imazhin