Dje Erdogan i dha fund procesit të rivendosjes së marrëdhënieve të Turqisë me Izraelin, ndërkohë që hapi “llogari” të reja në një delir antiperëndimor, teksa duke folur para qindra mijëra ndjekësve të tij arriti në pikën që jo vetëm të kujtonte “ kufijtë e zemrës”, por edhe të kërcënonte Izraelin se “mund të vijë papritur një natë…”. Turma iu përgjigjur liderit turk në mënyrë ritmike “dërgo ushtrinë turke…”.
Advertisements
Ai madje paralajmëroi Perëndimin se nëse kërkon një konflikt të ri Kryqtar-Gjysmëhënës, Turqia do të qëndrojë e vendosur.
Advertisements
Këto deklarata ai i bëri dje në prag të 100-vjetorit të krijimit të Shtetit modern Turk, duke dhënë shenjën e kthesës së përgjithshme që po tenton lideri turk duke braktisur përfundimisht kemalizmin laik dhe orientimin perëndimor.
Reagimi i parë i Izraelit erdhi me njoftimin e Ministrit të Jashtëm E. Cohen për një tërheqje të menjëhershme të të gjithë personelit diplomatik nga Turqia për të “rivlerësuar” marrëdhëniet Turqi-Izrael dhe është e qartë se do të kalojë një kohë shumë e gjatë para se të bëhet e mundur rivendosja, madje edhe komunikimi mes dy qeverive.
Advertisements
Ambasadori i Izraelit në Kombet e Bashkuara akuzoi Erdoganin për antisemitizëm dhe theksoi se “gjarpëri mund të mbetet vetëm një gjarpër”, ndërsa ministri i Energjisë i Izraelit tha se Erdogan “tregoi fytyrën e tij të vërtetë si përfaqësues i Vëllazërisë Myslimane që mbështet terrorizmin e Hamasit”.
Prej ditëve të mëparshme T. Erdogan ishte ftuar të merrte pjesë në mitingun e madh të organizuar nga partia e tij në Stamboll për mbështetje në Gaza, i cili natyrisht u kthye në një tubim masiv kundër Izraelit dhe Perëndimit.
Gjatë fjalës së tij, lideri turk, duke dashur të shpjegojë interesimin e tij për Gazën, kujtoi teorinë e “kufijve të zemrës”, në të cilën u sigurua të përfshinte… Selanikun.
“Ne mbrojmë Gazën, siç kemi bërë në të kaluarën në Traki, në Ballkan, në Kaukaz, në çdo cep të brigjeve të Mesdheut Lindor, në Azinë Qendrore, në Azinë Jugore, në të gjithë Afrikën, me pak fjalë, kudo ku arrinin horizontet tona… . Sot, disa njerëz e shohin Gazën si një vend të largët, një vend që nuk ka të bëjë fare me ne. Megjithatë, një shekull më parë, për këtë komb, për këtë vend, Gaza nuk ndryshonte nga Adana. Ashtu si Edirne nuk ndryshonte nga Shkupi, Kirklareli nuk ndryshonte nga Selaniku, Mardini nuk ndryshonte nga Mosuli, Gaziantepi nuk ndryshonte nga Alepo, Gaza ishte pjesë përbërëse e atdheut tonë… Ne ishim të ndarë nga të gjitha këto vende që ata janë po aq tonat sa gjaku ynë, jeta dhe dashuria jonë…”
Teksa sot Turqia feston 100 vjetorin e krijimit të shtetit turk, T. Erdogan donte t’i jepte një dimension tjetër mbështetjes që i ofron Gazës (dhe Hamasit) duke e lidhur atë me “luftën çlirimtare”: “Ne jemi duke u përballur me ambiciet e prishura të atyre që gjatë pushtimit të Kostandinopojës vepruan për t’u hakmarrë për pushtimin e vitit 1453. Jemi përballë versioneve moderne të atyre që u përpoqën të shkatërronin kombin tonë duke provokuar armenët në Anadollin Lindor dhe Juglindor dhe grekët në rajonet e Egjeut, Marmaras dhe Detit të Zi.
Nën sloganin se ajo që po ndodh nuk është e pavarur nga komplotet kundër Turqisë, Erdogan theksoi se dënimi i masakrës në Gaza është gjithashtu një luftë “për të mbrojtur pavarësinë dhe të ardhmen tonë”.
Përveç sulmit të ashpër ndaj Izraelit, T. Erdo?an megjithatë e quajti Perëndimin tërësisht përgjegjës për situatën në Gaza dhe duke përmendur poetin Mehmet Akif (i cili shkroi tekstin e himnit kombëtar turk) i cili e kishte përshkruar Perëndimin si një “përbindësh pa dhëmbë”. , T .Erdo?an deklaroi se “Amerika dhe Evropa janë përgjegjëse për gjithçka dhe për të gjitha pengjet që përdorin…”. Madje, ai i bëri një referencë të veçantë ndihmës që Izraeli merr nga SHBA-të, duke thënë se nuk mund të zgjaste as tre ditë para se të shembet pa këtë mbështetje, ndërsa sulmoi sërish ata që tha se mbështesin terrorizmin në Siri, ndërsa tha se “ne i dimë mirë makinacionet kundër Turqisë në lobet e evropianëve dhe qeverisë amerikane…”.
Në fund të fjalës së tij, presidenti turk propozoi thirrjen e një konference ndërkombëtare paqeje për çështjen palestineze me pjesëmarrjen e vendeve që kontribuojnë pozitivisht në këtë çështje dhe me një sistem garancish. Ai u bëri thirrje gjithashtu vendeve jashtë rajonit që të mos i hedhin më benzinë ??zjarrit, kërkoi një armëpushim të menjëhershëm humanitar dhe marrjen e shpejtë të masave të nevojshme për lirimin e pengjeve.
Në fjalën e tij, pa iu referuar Hamasit, ai dënoi sulmet kundër civilëve edhe në Izrael, por duke vënë në pikëpyetje numrin e viktimave të sulmit të 7 tetorit.
